ΑΡΘΡΑ
Μια πλούσια αρθογραφία, σχετικά με τη φιλοσοφία, την ψυχολογία, τον εσωτερισμο, την επιστήμη και άλλα ένδιαφέροντα θέματα.
Η Γέννηση του Σύμπαντος

Ευρετήριο Άρθρου

Ζούμε σ'ένα σύμπαν που ξεκίνησε περίπου πριν 1010 χρόνια. Η ακτίνα του πρέπει να είναι κάπου 1,3x1010 έτη φωτός (περίπου 1,2x1026 μέτρα). Όμως, κάθε πέντε δευτερόλεπτα, το σύμπαν διαστέλλεται τόσο, όσος περίπου είναι ο χώρος που καταλαμβάνει ο γαλαξίας μας. Περιέχει περισσότερα άστρα και πλανήτες απ'όσοι είναι οι κόκκοι άμμου του πλανήτη μας κι ωστόσο η πυκνότητά του είναι μικρή (1,4x10-29gr/cm3), που αντιστοιχεί σε ένα άτομο ανά κυβικό μέτρο.

Το περίεργο είναι πως, αν αφαιρέσουμε το κενό ανάμεσα στα άτομα ή τα υποσωματίδια, η καθαρή συμπυκνωμένη ύλη του απέραντου σύμπαντος θα χωρούσε σ'ένα κουταλάκι του καφέ. Υπ'όψιν ότι, στους 1011 γαλαξίες του σύμπαντος υπάρχουν, περίπου, 2,9x1023 άστρα, που θα χαθούν μαζί με την... φτωχή δική μου διάνοια που προσπαθεί να τα ερμηνεύσει, σε πενήντα δισεκατομμύρια χρόνια.

 

Η εσωτερική προοπτική

gennisi sympantos history bigbangΣε κάθε αιώνα γίνεται μια προσπάθεια να γίνει φανερό στον κόσμο, πως ο αποκρυφισμός δεν είναι μια ανόητη δεισιδαιμονία. Μόλις επιτραπεί να υποχωρήσει λίγο, η πόρτα θα ανοίγει όλο και περισσότερο σε κάθε αιώνα. 

Οι καιροί έχουν ωριμάσει για μια πιο σοβαρή γνώση απ'αυτή που έχει επιτραπεί μέχρι τώρα, αν κι ακόμη πολύ περιορισμένη. Ας σχολιάσουμε τις "Στάντζα των Ντζυάν", αρχαία κείμενα τα οποία μας μετέφερε στα τέλη του 19ου αιώνα, η Ε.Π.Μπλαβάτσκυ.

"Η αιώνια καράνα, τυλιγμένη στα παντοτινά αόρατα πέπλα της, κοιμόταν και πάλι για επτά αιώνες."

Στην αρχή υπήρχε ο χώρος χωρίς διάσταση, από κάθε άποψη αυθύπαρκτος. Δεν είναι ούτε απεριόριστο κενό, ούτε εξαρτημένη πληρότητα, αλλά και τα δύο. 

Δεν είναι η ύλη όπως την ξέρουμε, αλλά συνενωμένη κι ένα με τον χώρο, στην αφηρημένη της έννοια. Είναι η Μουλαπρακρίτι, η πρωταρχική ουσία, από την οποία, σαν πηγή, θα ακτινοβολήσει ο Ακάσα. Το μόνο που υπάρχει είναι η "Καράνα", η αιώνια αιτία. Το προηγούμενο αντικειμενικό σύμπαν διαλύθηκε στην πρωταρχική και αιώνια αιτία του και διατηρείται, θα λέγαμε, σε διάλυση στο χώρο, για να διαφοροποιηθεί πάλι και να κρυσταλλοποιηθεί στην επόμενη αυγή. 

Ο χρόνος και οι νόμοι δεν υφίσταντο, αφού δεν υπήρχε καμιά δημιουργία σ'αυτή την υπερτάξη. Χώρος - Υλη - Πεδίο, η επιστημονική τριάδα ήταν συνενωμένη σε ένα.

"Η καρδιά της δεν είχε ακόμα ανοίξει, ώστε να εισχωρήσει η μία ακτίνα κι από εκεί να πέσει, σαν τρία μέσα στο τέσσερα, στην αγκαλιά της Μάγια."

Το βασικό δόγμα του αποκρυφισμού είναι η συμπαντική ενότητα, η ομοιογένεια κάτω από τρεις όψεις. Η ένωση αυτών των τριών αρχών εξαρτάται από μια τέταρτη, τη ζωή που ακτινοβολεί από τις κορυφές του απροσέγγιστου, για να γίνει μια παγκόσμια διαχυμένη ουσία στα εκδηλωμένα πεδία της ύπαρξης. Είναι η Τριάδα σαν μια Μονάδα και μια τετραπλότητα (ενοποιημένα πεδία).

"Ο τελευταίος κραδασμός της έβδομης αιωνιότητας σκιρτά δια μέσου του απείρου. Η Μητέρα φουσκώνει, διαστέλλεται από μέσα προς τα έξω, σαν το μπουμπούκι του Λωτού."

Λέγεται ότι η πυθαγόρεια Μονάδα κατοικεί στη μοναξιά, στο σκοτάδι, όπως το σπέρμα. Τα ύδατα της ζωής ή χάος είναι το κενό στο οποίο βρίσκεται κρυμμένο το πνεύμα και η ύλη, ένα κενό όμως με την έννοια του χώρου, αλλά όχι του άδειου χώρου. Το φως έρχεται να γονιμοποιήσει ένα σημείο του χωρόχρονου. 

"Η ακτινοβόλος ουσία πήζει κι απλώνεται παντού στα βάθη του χώρου".

Από αστρονομική άποψη είναι ο γαλαξίας, το κοσμικό υλικό ή πρωταρχική ύλη στην πρώτη της μορφή. Είναι η πηγή του γάλακτος και των πηγμάτων που θα προκύψουν από την ανάδευση. Η πρώτη αφύπνιση της κοσμικής κίνησης σκορπίζεται σε όλο το χώρο, δημιουργώντας συμπλέγματα και σωρούς, σαν πυκνώματα μέσα στο αραιό γάλα. Αυτά είναι τα σπέρματα των μελλοντικών κόσμων.

"Η ρίζα της ζωής βρισκόταν σε κάθε σταγόνα του ωκεανού της αθανασίας κι ο ωκεανός ήταν ακτινοβόλο φως, που ήταν πυρ και θερμότητα και κίνηση. Το σκοτάδι εξαφανίστηκε και δεν υπήρχε πια. Εξαφανίστηκε μέσα στην ίδια την ουσία του, το σώμα του πυρός και του ύδατος ή του πατέρα και της μητέρας."

Το φως είναι ψυχρή φλόγα και η φλόγα είναι πυρ και το πυρ παράγει θερμότητα που παράγει νερό, το νερό της ζωής, τη μεγάλη μητέρα. Γιατί στη στάντζα το Φως ονομάζεται ψυχρή φλόγα; Επειδή, στη σειρά της κοσμικής εξέλιξης, η ενέργεια που κινεί την ύλη (ακτινοβολία), μετά τον πρώτο σχηματισμό της σε άτομα, γεννιέται από την κοσμική θερμότητα. Θερμότητα και κρύο είναι σχετικές ποιότητες, που ανήκουν στο δημιουργημένο σύμπαν. Γεννιέται το δυαδικό σύμπαν, όπου οι εναλλαγές ύλης και αντιύλης, διαστολής και συστολής, ψυχρού και κρύου λειτουργούν σαν κινητήρας της δημιουργίας. Ενας ιστός που διαστέλλεται, όταν η πνοή του πυρός βρίσκεται πάνω του και συστέλλεται, όταν η πνοή της ύλης τον αγγίζει. Η συστολή και διαστολή του ιστού εκφράζει την παλμική κίνηση που προκαλείται από τις δύο δυνάμεις (βαρύτητα και δύναμη της έκρηξης), η μάχη των οποίων ρυθμίζει την εξάπλωση ή την επιστροφή.

"Υστερα ο Σβαμχαβάτ στέλνει το Φοχάτ για να σκληρύνει τα άτομα. Το καθένα είναι μέρος του ιστού. Αντανακλώντας τον Αυθύπαρκτο κύριο γίνεται με τη σειρά του Κόσμος." 

Το Φοχάτ είναι τα πεδία που θα δράσουν για τον σχηματισμό των κόσμων. Το κλασικό μοντέλο (η θεωρία του Big Bang) Η θεωρία αυτή ξεκινά από τη χρονική στιγμή 0, όταν το αρχέγονο σύμπαν βρίσκεται σε άπειρη θερμοκρασία. Δυστυχώς, όμως, αυτή η κατάσταση είναι άγνωστη για τη σημερινή επιστήμη που, γι'αυτόν τον λόγο, ξεκινάει από ένα όριο θερμοκρασίας 1,5 τρισεκατομμυρίων βαθμών Kelvin. Πρώτη φάση: Η θερμοκρασία του σύμπαντος είναι 100 δισεκατομμύρια βαθμοί Kelvin. Το σύμπαν είναι γεμάτο από ένα αδιαχώριστο κοσμικό ρευστό ύλης και ακτινοβολίας, κάθε σωματίδιο του οποίου συγκρούεται πολύ γρήγορα με τα άλλα σωματίδια. Από το πολύ μικρό αυτό πρώτο σημείο με πυκνότητα μάζας 3,8 Kgr ανά λίτρο (ή 3,8 δισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από την πυκνότητα του νερού) το αρχέγονο σύμπαν διαστέλλεται και ψύχεται με γοργό ρυθμό. Υπάρχει ένας μικρός αριθμός πυρηνικών σωματιδίων κατά τη διάρκεια της πρώτης φάσης, περίπου ένα πρωτόνιο ή νετρόνιο για κάθε δισεκατομμύριο φωτόνια ή ηλεκτρόνια ή νετρίνο. Κρούσεις, συνεπώς, νετρονίων ή πρωτονίων με πολύ μεγαλύτερο αριθμό ηλεκτρονίων, ποζιτρονίων κ.λπ. θα δημιουργήσουν γρήγορες μεταπτώσεις των πρωτονίων σε νετρόνια κι αντίστροφα. Ωστόσο, υπάρχει μια θερμική ισορροπία που δεν επιτρέπει στα σωματίδια να ενωθούν και να δημιουργήσουν σύνθετη ύλη. Οσα σωματίδια δημιουργούνται, τόσα καταστρέφονται κι αντίστροφα. Δεύτερη φάση (0,11 δευτερόλεπτα μετά): Η θερμοκρασία του σύμπαντος είναι 30 δισεκατομμύρια βαθμοί Kelvin. 

Ο ρυθμός του σύμπαντος έχει αυξηθεί. Ο μικρός αριθμός πυρηνικών σωματιδίων δεν έχει ακόμα ενσωματωθεί στον πυρήνα, αλλά με την πτώση της θερμοκρασίας είναι τώρα σημαντικά ευκολότερο για τα βαρύτερα νετρόνια να μεταπέσουν στα ελαφρύτερα πρωτόνια και το αντίστροφο. Η ισορροπία έχει μετατωπιστεί προς την πλευρά των πρωτονίων (37% νετρόνια, 62% πρωτόνια). Τρίτη φάση: Η ενέργεια που απελευθερωνόταν από την εξαϋλωση των ηλεκτρονίων και των ποζιτρονίων δημιουργώντας φωτόνια και νετρίνο μείωνε προσωρινά τον ρυθμό ψύξης του σύμπαντος, αλλά η θερμοκρασία συνέχιζε την πτωτική της πορεία, φτάνοντας στο τέλος των τριών πρώτων λεπτών στο ένα δισεκατομμύριο βαθμούς Kelvin. Ηδη ήταν αρκετά ψυχρό το περιβάλλον για τα πρωτόνια και τα νετρόνια. Ετσι άρχισαν να δημιουργούν σύνθετους πυρήνες, όπως βαρέος υδρογόνου (ή δευτερίου) που, όπως είναι γνωστό, αποτελείται από ένα πρωτόνιο κι ένα νετρόνιο. 

Η πυκνότητα όμως εξακολουθούσε να είναι αρκετά υψηλή, έτσι ώστε οι ελαφροί αυτοί πυρήνες ήταν σε θέση να ενωθούν, για να σχηματίσουν τον πλέον σταθερό από τους ελαφρότερους, τον πυρήνα του Ηλίου, που αποτελείται από δύο πρωτόνια και δύο νετρόνια. Τέταρτη φάση: Το σύμπαν θα συνεχίσει να διαστέλλεται και να ψύχεται, αλλά τίποτα το ιδιαίτερο δεν θα συμβεί για τα επόμενα 700.000 χρόνια ακόμη, έως ότου δηλαδή η θερμοκρασία πέσει σε εκείνο το σημείο που τα ηλεκτρόνια και οι πυρήνες θα είναι σε θέση να σχηματίσουν σταθερά άτομα. Η έλλειψη ελεύθερων ηλεκτρονίων θα καταστήσει το σύμπαν διαφανές στην ακτινοβολία και η αποδέσμευση της ύλης από την ακτινοβολία θα επιτρέψει στην πρώτη ν'αρχίσει να σχηματίζει γαλαξίες και άστρα. 

Μετά από άλλα 10 δισεκατομμύρια χρόνια, περίπου, ζωντανές υπάρξεις θ'αρχίσουν ν'ανασυνθέτουν αυτή την ιστορία. Αυτή η θεώρηση του αρχέγονου σύμπαντος παρουσιάζει μια συνέπεια, που μπορεί αμέσως να ελεγχθεί με την εξής παρατήρηση: η ύλη που περίσσεψε από τα τρία πρώτα λεπτά κι από την οποία, κατά βάση, πρέπει να σχηματιστούν τα άστρα, αποτελείται από 22-28% ήλιο, η δε υπόλοιπη από υδρογόνο. Όπως έχει διαπιστωθεί, αυτό το αποτέλεσμα στηρίζεται στην παραδοχή ότι, υπάρχει μια τεράστια αναλογία φωτονίων σε σχέση με τα πυρηνικά σωματίδια, η οποία ισοδυναμεί με θερμοκρασία ακτινοβολίας 30Κ. Υπάρχει, ακόμα, ένα άλλο υπόλειμμα του αρχέγονου σύμπαντος που είναι ολόγυρά μας, αλλά είναι αδύνατον να παρατηρήσουμε: τα κοσμικά νετρίνο, που η αλληλεπίδρασή τους με την κοινή ύλη είναι τόσο ασθενής, που δεν έχει ανακαλυφθεί ακόμα μια μέθοδος ανίχνευσης. Παρ'όλα αυτά, υπάρχει μια μεγάλη αβεβαιότητα που επικρέμεται σαν ένα μαύρο σύννεφο πάνω από το καθιερωμένο μοντέλο. 

Στη βάση όλων των υπολογισμών που έδωσαν τα δεδομένα που προαναφέραμε κρύβεται η κοσμολογική αρχή, η υπόθεση ότι το σύμπαν είναι ομογενές (φαίνεται το ίδιο για οποιονδήποτε παρατηρητή που μετακινείται προς την κατεύθυνση της γενικής διαστολής του) και ισότροπο (φαίνεται το ίδιο προς όλες τις κατευθύνσεις σ'έναν τέτοιο παρατηρητή). Γνωρίζουμε από την άμεση παρατήρηση ότι, η διάχυτη κοσμική ακτινοβολία μικροκυμάτων είναι σε υψηλό βαθμό ισότροπη κι από αυτό συμπεραίνουμε ότι το σύμπαν είναι κι αυτό ισότροπο κι ομογενές. Αυτό, όμως, δεν αποκλείει την υπόθεση να ήταν το σύμπαν εξαιρετικά ανομοιογενές κι ανισότροπο και στη συνέχεια να εξομαλύνθηκε από τις δυνάμεις τριβής που ασκήθηκαν μεταξύ των διαφόρων τμημάτων κατά την διαστολή του.

 

Αδυναμίες του κλασικού μοντέλου

1. Η απαίτηση του μοντέλου για εξήγηση των κινήσεων και του σχήματος των πλανητών, των γαλαξιών και των γαλαξιακών ομάδων με βάση τη βαρύτητα και μόνο δεν συμφωνεί με τις παρατηρήσεις. 

2. Η παραδοχή της υπόθεσης της "σκοτεινής μάζας" του σύμπαντος, για να καλύψουν το έλλειμα μάζας που προκύπτει από τα θεωρητικά και πειραματικά αποτελέσματα, πάλι δεν είναι σε θέση να δικαιολογήσει τον σχηματισμό γιγάντιων γαλαξιακών υπερ-ομάδων, που τα τελευταία χρόνια χαρτογραφούνται. 

3. Σύμφωνα με την θεωρία, τέτοιοι υπερ-γαλαξίες θα χρειάζονταν για την δημιουργία τους πενταπλάσιο χρόνο από αυτόν της ηλικίας του σύμπαντος. 

4. Η αμφισβήτηση της εγκυρότητας του νόμου του Hubble, βάση του οποίου πρέπει να υπάρχει άμεση σχέση της απόστασης του γαλαξία με την μετατόπιση των φασματικών του γραμμών προς το ερυθρό. Ο νόμος αυτός φαίνεται να μην ισχύει για τους κβάζαρς αφού, για έναν κβάζαρ κι έναν γειτονικό γαλαξία, οι μετατοπίσεις των φασματικών γραμμών δεν συμφωνούν. 

5. Η κοσμική ακτινοβολία του βάθους είναι η ακτινοβολία που εξέπεμψε το σύμπαν τη στιγμή της δημιουργίας του, εφ'όσον η συγκέντρωση της ύλης σε "νησίδες" δεν είναι ομοιογενής, αφού υπάρχουν τεράστια κενά μεταξύ τους και η ακτινοβολία αυτή θα έπρεπε να είναι ανομοιογενής, κάτι που δεν συμφωνεί με τα αποτελέσματα του δορυφόρου Cobe, που παρατήρησε ομοιογένεια στην κοσμική αυτή ακτινοβολία. 

6. Στα πλαίσια της κοσμολογίας της μεγάλης έκρηξης δεν είναι κατανοητό πώς και γιατί εξακολουθούν να σχηματίζονται γαλαξίες ακόμα και σήμερα. Θα μπορούσαν, ίσως, να είναι πρωτογαλαξίες, των οποίων καθυστέρησε η κατάρρευση. Όμως, πρωτογαλαξιακά νέφη αερίων δεν έχουν παρατηρηθεί ακόμα, έστω και μετά από εκτεταμένες έρευνες. 

 

Πλεονεκτήματα της κλασικής θεωρίας

1. Αν η υπόθεση για την μεγάλη έκρηξη είναι σωστή, θα πρέπει να υπάρχει μέχρι σήμερα ακτινοβολία, η οποία θα χαρακτηρίζεται από θερμοκρασία 5-7 βαθμούς Κελσίου. Το 1965 οι Arno Penzias και Rober Wilson κατέγραψαν ακτινοβολία μικροκυμάτων με θερμοκρασία τριών βαθμών Κελσίου.

2. Το ποσοστό ηλίου, δευτερίου κι ελαφρών στοιχείων, σύμφωνα με τις θεωρητικές προσεγγίσεις των R.Wagouer και W.Fowler, θα έπρεπε να ήταν κατά τη διάρκεια της μεγάλης έκρηξης το 25% της μάζας, που θα είχε αρχικά τη μορφή υδρογόνου. Πράγματι, τα φάσματα των παλαιών άστρων επιβεβαίωσαν τις υποθέσεις. Εναλλακτικές κοσμολογικές θεωρίες Ένα πρώτο ερώτημα που θέσαμε είναι, αν θα μπορούσε η κοσμική ακτινοβολία του βάθους να έχει ηλικία πολύ μικρότερη της μεγάλης έκρηξης. 

Πρόσφατα, ο Jayaut Narlikar είπε ότι θα μπορούσε. Αυτό που χρειάζεται για τον σκοπό αυτό, είναι ένα σύνολο σωματιδίων, τα οποία θα απορροφούν την ακτινοβολία μικροκυμάτων, αλλά θα είναι διαφανή στην ορατή ακτινοβολία και ραδιοακτινοβολία. Στη συνέχεια, θα επανεκπέμπουν την ίδια ακτινοβολία σαν μικροκυματική ακτινοβολία βάθους. Τα σωματίδια αυτά, που εντοπίστηκαν και ονομάστηκαν κοσμικοί κόκκοι, αφού δημιουργηθούν, μεταφέρονται στον μέσο γαλαξιακό χώρο υπό την επίδραση της πίεσης της ακτινοβολίας μιας έκρηξης Supernova. 

Οι υπολογισμοί δείχνουν ότι, τέτοιου είδους σωματίδια θα αφαιρούσαν αποτελεσματικά κάθε είδος ανομοιογένειας από την ακτινοβολία που προέρχεται από τα άστρα και τους γαλαξίες. Ετσι, επιλύεται το πρόβλημα της καταγραφόμενης ομοιογένειας της ακτινοβολίας βάθους. Στο ίδιο μοντέλο θεωρούν ότι, μερικοί κβάζαρς θα μπορούσαν να είχαν εκτοξευτεί από ένα γηραιό γαλαξία κατά τη διάρκεια μιας "μίνι δημιουργίας". Το εναλλακτικό αυτό μοντέλο των Hoyle-Narlikar αποτελεί μια θεωρία γέφυρα, αφού περιλαμβάνει τόσο τη μεγάλη έκρηξη, όσο και τη δυνατότητα επαναλαμβανόμενων μικρών εκρήξεων και της συνεχούς δημιουργίας που αυτές συνεπάγονται. Η θεωρία της ανομοιογενούς μεγάλης έκρηξης Πρόκειται για μια νέα θεωρία μεγάλης έκρηξης, σύμφωνα με την οποία η ύλη διασκορπίστηκε ανομοιογενώς στο νεαρό σύμπαν, δημιουργώντας περιοχές υψηλής πυκνότητας και περιοχές χαμηλής συχνότητας. Τότε, όμως, γιατί η ακτινοβολία του βάθους να είναι ομοιογενής; Η απάντηση που πρότειναν το 1985 οι James Applegate και Craig Hogan ήταν ότι οι ανομοιογένειες της μάζας δεν θα ήταν δυνατόν να αφήσουν ίχνη, γιατί τα υλικά σωματίδια αποτελούσαν εκείνη την εποχή ένα αμελητέο, σχεδόν, ποσοστό της ύλης του σύμπαντος, που ήταν γεμάτη φωτόνια. 

Οι διαφορές που προκύπτουν μπορεί να είναι εντυπωσιακές. Στην κλασική θεωρία της μεγάλης έκρηξης, τα πρωτόνια ήταν στο αρχέγονο σύμπαν πολύ περισσότερα από τα νετρόνια. Στην θεωρία της ανομοιογενούς έκρηξης τα πρωτόνια, τα νετρόνια και τα ηλεκτρόνια ήταν συγκεντρωμένα σε περιοχές υψηλής πυκνότητας κι έτειναν να διασκορπιστούν σε περιοχές χαμηλής πυκνότητας. Κάτι τέτοιο, όμως, μόνο τα νετρόνια κατόρθωσαν να το πετύχουν. Τα πρωτόνια, εξαιτίας του θετικού τους φορτίου, παγιδεύτηκαν από τα ηλεκτρόνια στις περιοχές της υψηλής πυκνότητας. Το αποτέλεσμα ήταν η δημιουργία περιοχών υψηλής πυκνότητας, πλούσιων σε πρωτόνια και περιοχών χαμηλής πυκνότητας, πλούσιων σε νετρόνια. 

Οι πυρηνικές αντιδράσεις στις περιοχές υψηλής πυκνότητας "μιμούνταν", κατά κάποιο τρόπο, εκείνες που προβλέπονται από τη θεωρία της μεγάλης έκρηξης. Στις περιοχές μικρότερης πυκνότητας, όπου κυριαρχούσαν τα νετρόνια, δημιουργήθηκαν στοιχεία βαρύτερα, όπως βηρύλιο, βόριο κ.α. Το κενό Σύμφωνα με την κβαντική θεωρία, ακόμα και στην κατάσταση του απόλυτου μηδενός, το κενό περιέχει ενέργεια, που ονομάζεται "ενέργεια μηδενικού σημείου". Στο κενό υπάρχουν ηλεκτρομαγνητικά πεδία, οι διακυμάνσεις των οποίων προκαλούν σωματίδια. Η κβαντική έννοια του κενού δεν έχει καμία σχέση με τον άδειο χώρο, αλλά αντιστοιχεί στη χαμηλότερη ενεργειακή κατάσταση ενός συστήματος.