Η φαινομενικότητα που μας προσφέρει ο κόσμος μάς επιτρέπει να παρατηρούμε πως το κάθε πράγμα έχει την κατάλληλη θέση για να εξελιχθεί, κάποιον τόπο που να είναι δικός του. Αυτή η τάξη, που εκδηλώνεται στα αισθήματα και στη νόηση, διαφυλάσσει -όπως έχουμε επισημάνει και σε άλλες περιπτώσεις- μια ουσία: Το Δίκαιο. Όταν η ουσία της τάξης, δηλαδή το Δίκαιο, εφαρμόζεται στις καταστάσεις της ζωής, συγκροτεί τις διάφορες μορφές της Δικαιοσύνης. Οι μορφές της δικαιοσύνης μπορεί να είναι πολλές, σύμφωνα με το αντικείμενο στο οποίο αναφέρονται, το Δίκαιο όμως είναι μοναδικό και παγκόσμιο.
Αν και μια επιπόλαιη ανάλυση των δυσκολιών του θέματος θα μπορούσε να μας οδηγήσει στο να σκεφτούμε ότι ο κόσμος της Μάγια είναι κακός και άδικος, θα πρέπει να αναγνωρίσουμε σε αυτήν την περίπτωση, όπως και σε τόσες άλλες, ότι η Μάγια ξέρει πολλά από δικαιοσύνη. Αυτή είναι δίκαιη με τον εαυτό της, καθώς ποτέ δεν παίρνει για τον εαυτό της περισσότερες εξουσίες από εκείνες που της αντιστοιχούν σύμφωνα με την εσώτερή της θέληση. Και είναι δίκαιη με τους άλλους, καθώς δεν παίζει από καπρίτσιο με τους ανθρώπους, ούτε ακολουθεί στόχους απροσδιόριστους στην πραγματοποίησή τους.
Αν οι άνθρωποι πιστεύουν ότι η Μάγια είναι αμφιλεγόμενη και με καπρίτσια, είναι γιατί οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν τίποτα από τους νόμους που την κυβερνούν. Η αμφισημία με την οποία μας παρουσιάζεται, οφείλεται σε έλλειψη γνώσης από πλευράς των ανθρώπων. Το καπρίτσιο είναι η μορφή, με την οποία η άγνοιά μας κρίνει την ποικιλία μορφών που έχει η Μάγια στη διάθεσή της.
Όλες οι δράσεις της Μάγια ακολουθούν μια ασυνήθιστη λογική, κάθε πράγμα έχει ένα γιατί και θα ήταν δύσκολο για μας να βρούμε καλύτερες και πιο επεξεργασμένες λύσεις στη ζωή από αυτές που εφαρμόζει η Μάγια. Όλος ο κόσμος της διαπερνάται από λογική, από τάξη κι όλα τα παιχνίδια της που επιδρούν στους ανθρώπους, στα ζώα, στα φυτά, στις πέτρες, στα αστέρια και σε άπειρες μορφές ζωής που ούτε καν γνωρίζουμε είναι σε τέλεια συμφωνία με το αίτιο που τα έθεσε σε κίνηση και με το σκοπό στον οποίο αποβλέπουν.
Αυτή είναι η Δικαιοσύνη του κόσμου της Μάγια, το Δίκαιο εφαρμοσμένο στη ζωή. Αυτοί που δεν αντιλαμβάνονται την τάξη της Φύσης δεν φτάνουν την ευτυχία και υποθέτουν ότι δεν υπάρχει Δικαιοσύνη.
Αυτοί είναι οι τυφλοί με τη θέλησή τους, αυτοί που ζουν με τα μάτια κλειστά και αρνούνται να πραγματοποιήσουν τη μικρότερη προσπάθεια για να τα ανοίξουν. Ωστόσο ψάχνουν ψηλαφώντας, σκοντάφτοντας συχνά και πέφτοντας πάνω σε περισσότερες δυσκολίες από χαρές.
Όλα τους φαίνονται γκρίζα, παράλογα... Τίποτα δεν έχει νόημα, ούτε και η ίδια η ύπαρξή τους που κουβαλούν. Όμως δεν ακούνε ούτε αυτούς που προσπαθούν να τους δείξουν ποιο είναι το νόημα που εμπεριέχει η ζωή.
Γι' αυτά τα όντα δεν υπάρχει Δικαιοσύνη, και πολύ λιγότερο η ανώτατη ουσία που τη διαποτίζει και που την έχουμε ορίσει ως Δίκαιο. Ο κόσμος είναι ένα άθροισμα ανωμαλιών και συμπτώσεων, όπου η καλή τύχη ευνοεί μόνο ορισμένους ανθρώπους σε βάρος άλλων. Μπορούμε να φανταστούμε μεγαλύτερη δυστυχία;
Αυτοί που μιλώντας στο όνομα της Δικαιοσύνης αλλοιώνουν την τάξη της Φύσης είναι εγκληματίες.
Δεν λείπουν αυτοί που ενσαρκώνουν το λαϊκό γνωμικό που λέει ότι "όπου έχουμε νόμο, έχουμε και παράθυρα". Αυτά τα όντα δεν αμφισβητούν την τάξη της Φύσης, αντίθετα τη μελετούν με υπομονή, για να μπορέσουν να την αλλοιώσουν και να επωφεληθούν προσωπικά από αυτήν την αλλαγή, που θα είναι φυσικά σε βάρος των άλλων. Είναι αυτά τα πρόσωπα που γεμίζουν το στόμα τους με τη λέξη "Δικαιοσύνη" και την επικαλούνται κάθε στιγμή, λες και η αναφορά της μόνο είναι αρκετή για να εφαρμοστεί. Είναι αυτοί που διαβεβαιώνουν ότι τα ξέρουν όλα, αυτοί που έχουν λύσεις για όλα τα προβλήματα. Είναι αυτοί που συλλυπούνται για τις ανθρώπινες δυστυχίες, όμως κάθε φορά που κάνουν κάτι για να τις καταπραΰνουν, εξασφαλίζουν για τον εαυτό τους κάποιο όφελος χίλιες φορές μεγαλύτερο από αυτό που παρέχουν στους άλλους.
Αυτοί αποσκοπούν στο να εμφανιστούν μορφές και χρώματα που δεν υπάρχουν. Προσθέτουν νέα και πιο βαριά πέπλα σε αυτά που είναι φυσικά και προέρχονται από Μάγια κι έτσι αποπροσανατολίζουν καθοριστικά τους ανθρώπους. Όταν οι άνθρωποι είναι στο έλεός της πιο τρομακτικής σκοτεινιάς, τότε εμφανίζονται αυτοί, οι διαστρεβλωτές, για να προτείνουν τη σωτήρια "τάξη", την τάξη που είναι αντίθετη στη ζωή, αλλά είναι ευνοϊκή για τις φιλοδοξίες τους. Γι' αυτό τους ονομάζουμε εγκληματίες. Το να είναι κανείς εγκληματίας δεν είναι να στερεί τη φυσική ζωή από ένα άνθρωπο. Το να του στερήσει τις δυνατότητες εξέλιξης, το να τον εξαπατήσει αντί να τον διαπαιδαγωγήσει, το να αισχροκερδήσει σε βάρος του αντί να τον βοηθήσει είναι επίσης ένα πολύ σοβαρό έγκλημα. Το να πλήξει κανείς τη Μάγια και τους νόμους είναι ένα έγκλημα. Το να επωφελείται κανείς από τον πόνο των άλλων είναι χειρότερο από έγκλημα.
Αυτοί που αναζητούν τη Δικαιοσύνη στην αναρχική αταξία, είτε είναι υλική είτε πνευματική, στην πραγματικότητα αποσκοπούν στο να αποφύγουν τη λογική εργασία, που προϋποθέτει να ζούμε στην τάξη της Δικαιοσύνης.
Η παντοτινοί τεμπέληδες, οι καλοπερασάκηδες, προτείνουν άριστες λύσεις, σχεδόν τόσο εγκληματικές όσο αυτές που εκτέθηκαν παραπάνω. Γι' αυτούς είναι τεχνητή η τάξη και θα έπρεπε να αφήνουμε τα πράγματα να ακολουθήσουν το δρόμο τους από μόνα τους. Να μη συμμετέχουμε σε τίποτα, να μη διευθύνουμε τίποτα, να μην παρεμβαίνουμε, να μην κυβερνάμε, να μην κυβερνούμαστε.
Είναι βέβαιο ότι τα πράγματα ακολουθούν ένα φυσικό δρόμο κι όπως και να είναι, αργά ή γρήγορα, -πιο πιθανό αργά από όσο γρήγορα- θα φτάσουν στο λιμάνι του προορισμού τους. Όμως η φύση στο σύνολό της είναι γεμάτη από παραδείγματα, όπου οι πιο δυνατοί καθοδηγούν τους πιο αδύνατους, όπου το ανώτερο κυβερνά το κατώτερο, όπου το φωτεινό οδηγεί το σκοτεινό. Και είναι στη νοητική φύση του ανθρώπου να ταξινομεί τα πράγματα που βρίσκονται υπό τον έλεγχό του, καθώς αυτά ανήκουν σε βασίλεια κατώτερα από το δικό του. Με τον ίδιο τρόπο με τον οποίο μπορούμε να σαμαρώσουμε ένα άλογο, να διευθετήσουμε
τα έπιπλα ενός σπιτιού, μπορούμε να τακτοποιήσουμε τις περιστάσεις της ζωής, φροντίζοντας να ευνοήσουν αυτές όσο το δυνατόν περισσότερα όντα.
Αν η φύση είναι σε τάξη, και υπάρχουν αυτοί που προτείνουν την αταξία, αυτό δεν είναι να ακολουθούμε "το φυσικό δρόμο των πραγμάτων..." Είναι εντελώς το αντίθετο.
Είναι πολύ εύκολο να ζητήσει κανείς να μην υπάρχει τάξη, όταν φοβάται ότι θα πρέπει να πειθαρχήσει. Είναι εύκολο να κακολογούμε τους δασκάλους, όταν δεν θέλουμε να μάθουμε. Είναι εύκολο να αρνούμαστε να υπακούσουμε, όταν δεν έχουμε κανέναν να μας υπακούσει...Το δύσκολο είναι να πειθαρχήσουμε, να εκπαιδευτούμε, να υπακούσουμε, να ξέρουμε να μιλάμε και να σωπαίνουμε την κατάλληλη στιγμή, να ξέρουμε να βλέπουμε, να ακούμε και να έχουμε σωστά γούστα. Να ξέρουμε να ζούμε, με μια λέξη. Τότε και μόνο τότε μπορούμε να μιλήσουμε για Δικαιοσύνη.
Πώς να ανακαλύψουμε τη Δικαιοσύνη; Ποιος μπορεί να την εφαρμόσει; Η Δικαιοσύνη ανακαλύπτεται με την έξυπνη ενατένιση της φύσης. Η Δικαιοσύνη ανακαλύπτεται με τις διδασκαλίες και τις συμβουλές των Μεγάλων που υπήρξαν στον κόσμο, εκείνων που ήξεραν να κάνουν συμφωνίες με τη Μάγια αποκαλύπτοντας ένα σημαντικό μέρος των μυστικών της.
Αυτός που ξέρει να βλέπει, που πορεύεται στη ζωή με τα μάτια ανοιχτά, συναντάει σε κάθε βήμα τις εντυπώσεις του Νόμου, το ίχνος του Δικαίου, του εκδηλωμένου σε μια Δικαιοσύνη που ορίζει τη ζωή.
Αυτός που μπορεί να εφαρμόσει την ανθρώπινη Δικαιοσύνη έχει ασκήσει πριν Δικαιοσύνη στον εαυτό του. Είναι αυτός που έχει κατορθώσει να επιβάλλει μια εσωτερική τάξη, όπου κυριαρχεί το ανώτερο Εγώ πάνω στις αθλιότητες της καθημερινής προσωπικότητας.
Πώς να αναγνωρίσουμε αυτόν τον άνθρωπο; Παρατηρήστε τον πώς ζει, ακούστε αυτό που εκδηλώνει, δείτε αν λειτουργεί συνειδητά, εκτιμήστε τον τρόπο με τον οποίο είναι σκληρός με τον εαυτό του και τότε θα έχετε συναντήσει ένα σπάνιο παράδειγμα δίκαιου ανθρώπου.
Η Δικαιοσύνη, όσον αφορά στην ανθρώπινη ζωή μας, είναι ένα αρμονικό άθροισμα δικαιωμάτων και καθηκόντων. Αυτό έχει ειπωθεί πολλές φορές, όμως είναι καλό να επαναλαμβάνεται μέχρι να εδραιωθεί στέρεα σε κάποιο μέρος της συνείδησής μας.
Όλοι έχουμε δικαιώματα. Η Μάγια μας παραχωρεί καταρχάς το δικαίωμα στη ζωή με όλες τις συνέπειες της. Όλοι έχουμε καθήκοντα. Η Μάγια απαιτεί από μας να εκπληρώνουμε τα καθήκοντα που καθορίζει η ανθρώπινή μας υπόσταση.
Αυτή η αρμονία μεταξύ αυτού που μπορούμε να λάβουμε και αυτού που οφείλουμε να δώσουμε συγκροτεί στο καλειδοσκόπιο της Μάγια ένα σύνολο, που μοιάζει εκπληκτικά με την άλλη πόρτα εισόδου στην Αλήθεια, που είχαμε ονομάσει Ομορφιά.
Από το βιβλίο "Παιχνίδια στον Καθρέπτη"