Ο Σάντρο Μποττιτσέλλι υπήρξε ένας φλωρεντινός ουμανιστής ζωγράφος του 15ου αιώνα. Ενταγμένος στον πολιτιστικό κύκλο των Μεδίκων, υπήρξε κυρίως ενεργό μέλος της Πλατωνικής Ακαδημίας στο Καρέτζι και με την καθοδήγηση του Μαρσίλιο Φιτσίνο, ανέπτυξε της φιλοσοφικές θέσεις της Αναγέννησης. 

Δημιουργός πολλών αριστουργημάτων, ο Μποττιτσέλλι έγινε διάσημος για δύο κυρίως πίνακες με τίτλο: «Η γέννηση της Αφροδίτης» και «Η Άνοιξη». Αυτά τα δύο έργα μπορούν να συσχετισθούν με έναν τρίτο πίνακα, ο οποίος απεικονίζει τη σύνθεση που είναι γνωστή ως «Παλλάς και Κένταυρος». Αυτά τα τρία έργα, που πραγματοποιήθηκαν μαζί ή χωριστά ανάμεσα στο 1482 και το 1499 για τους Μεδίκους, βρίσκονται σήμερα στο Μουσείο Ουφφίτσι της Φλωρεντίας. 

Αυτό το τρίπτυχο δείχνει τις μεταμορφώσεις της ψυχής σύμφωνα με την πλατωνική και νεοπλατωνική φιλοσοφία όπως αναπτύχθηκε στην Ακαδημία, στο Καρέτζι, από τον Μαρσίλιο Φιτσίνο. Ωστόσο, πολλά κλειδιά ερμηνείας μπορούν μερικές φορές να χρησιμοποιηθούν για να αποκρυπτογραφήσουν αυτούς τους πίνακες. Ο καλλιτέχνης αφήνει πάντα τη δυνατότητα να γεφυρωθεί μια χριστιανική ερμηνεία με τις πλατωνικές σημασίες που μερικές φορές θεωρούνται ύποπτες για παγανισμό. 

Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΗΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ

Ο πίνακας

Σύμφωνα με την αρχαία μυθολογία, η Αφροδίτη γεννήθηκε από τον αφρό της θάλασσας, που δημιουργήθηκε γύρω από τα γεννητικά όργανα του θεού Ουρανού τα οποία κόπηκαν από το γιο του Κρόνο και ρίχτηκαν στη θάλασσα. 

Ο Μποττιτσέλλι παρουσιάζει εδώ την Αφροδίτη στο μέσο του πίνακα, επάνω σ΄ ένα κοχύλι που πλέει στο νερό. Κρατάει τα μαλλιά της με το αριστερό χέρι και καλύπτει το στήθος της με το δεξί. Σπρώχνεται προς την ακρογιαλιά από δύο θεότητες των ανέμων, ενώ μία από τις ΄Ωρες, κόρη του Δία και της Θέμιδας, θεάς των εποχών, κρατάει στα χέρια της ένα ξεδιπλωμένο ύφασμα, έτοιμο να τυλίξει την Αφροδίτη. Τα λουλούδια που διακοσμούν αυτό το ένδυμα δείχνουν ότι αυτή η Ώρα είναι η θεότητα που προΐσταται της άνοιξης. Από τον ουρανό πέφτουν απαλά ρόδα, η γέννηση των οποίων συνέπεσε, σύμφωνα με τον αρχαίο θρύλο, με τη γέννηση της Αφροδίτης. 

Στην πραγματικότητα, αυτή η σκηνή δεν απεικονίζει ακριβώς τη γέννηση της Αφροδίτης, αλλά   μάλλον την άφιξή της στο νησί των Κυθήρων, στις ακτές του οποίου πάτησε  αφού γεννήθηκε από τα κύματα, όπως το διηγείται ο Όμηρος στον «Ύμνο του στην Αφροδίτη».