ΑΡΘΡΑ
Μια πλούσια αρθογραφία, σχετικά με τη φιλοσοφία, την ψυχολογία, τον εσωτερισμο, την επιστήμη και άλλα ένδιαφέροντα θέματα.
Κατανόηση και προετοιμασία για τον θάνατο

Ευρετήριο Άρθρου

Φιλοσοφικές προεκτάσεις πίσω από τα ταφικά έθιμα

Η βοήθεια που δίνεται στον νεκρό πρέπει να έχει θετικό προσανατολισμό. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να τον κατευθύνει στη μετάβασή του σε μια νέα ζωή και όχι να τον στηρίζει για να διατηρείται στο ενδιάμεσο στάδιο. Το τελευταίο μπορεί να τον κάνει νεκροζώντανο και δέσμιο της γης.

Υπάρχουν πολλά έθιμα που σχετίζονται με το πέρασμα της ψυχής στην αντίπερα όχθη. Συνηθίζουμε για παράδειγμα να τοποθετούμε κεριά και φρέσκα λουλούδια στο δωμάτιο του νεκρού. Αυτό γίνεται επειδή, όταν αποκόβεται το διπλό αιθερικό από την πηγή του πράνα, της αιθερικής ζωτικότητας που προμηθεύεται από τον ήλιο κατά τη διάρκεια της ενσάρκωσης, έχει την τάση να απορροφά ζωτικότητα από οποιαδήποτε διαθέσιμη πηγή, μέχρι να προσαρμοστεί στη νέα του κατάσταση και να μην απορροφά τη ζωτικότητα των ζωντανών.

Δεν είναι σωστό να αφήνουμε τον νεκρό μόνο του στο διάστημα που μεσολαβεί ανάμεσα από την τελευταία πνοή μέχρι την ταφή του σώματος. Ούτε είναι σωστό να βρισκόμαστε συνεχώς στο προσκεφάλι του. Καλό είναι τρεις φορές τη μέρα να προσευχόμαστε γι’ αυτόν. Δε συνιστάται να καίμε λιβάνι ή μυρωδικά μέσα στο δωμάτιο του νεκρού, επειδή προσφέρονται ως μέσο υλοποίησης πνευμάτων. Σκοπός μας είναι να βοηθήσουμε την ψυχή να περάσει γρήγορα και εύκολα τα μεταθανάτια στάδια, για να εισέλθει στην πνευματική ζωή, κι όχι να την καθυστερούμε μέσα στην ατμόσφαιρα της γης.

Τα μαύρα ρούχα που φορούν οι πενθούντες επιφέρουν ένα ιδιαίτερο ψυχικό αποτέλεσμα. Το μαύρο απομονώνει αυτόν που το φοράει από τους αιθερικούς κραδασμούς και του δίνει την ικανότητα να έρθει πιο εύκολα σε επαφή με τα λεπτότερα πεδία.

Είναι καλό να επιστρέψουμε το σώμα στα στοιχεία του όσο πιο γρήγορα γίνεται, ώστε να ελευθερώσουμε την αγάπη μας από την αίσθηση του θανάτου. Όταν η αποτέφρωση δεν είναι δυνατή, θα βοηθούσε να φυτεύαμε πάνω στον τάφο κάποιο δέντρο ή θάμνο ταχείας ανάπτυξης. Το φυτό θα απορροφά όλη την αιθερική ζωή από τη γη και θα την αποδίδει στον αέρα.

Η προσφορά στον αγαπημένο μας νεκρό καλό θα ήταν να ακολουθεί τα εξής βήματα. Αρχικά, πρέπει να φροντίσουμε «το χώμα να επιστρέψει στο χώμα» όσο το δυνατό πιο γρήγορα κι αρμονικά, ώστε να μη δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για φαινόμενα παθολογικά.

Έπειτα πρέπει να ακολουθήσουμε την αποχωρούσα ψυχή, με το σωστό είδος τηλεπαθητικής επικοινωνίας, μέχρις ότου φτάσει με ασφάλεια στην Άλλη Όχθη κι εκεί να ηρεμήσει.

Επιπλέον, τίποτε δε θα μας βοηθήσει περισσότερο στη θλίψη μας από την αίσθηση ότι έχουμε ακόμα κάτι να προσφέρουμε σε εκείνους που φεύγουν κι ότι δεν έχουμε το δικαίωμα να πέσουμε σε ένα τυφλό παροξυσμό συναισθημάτων, όπως θα κάναμε αν νιώθαμε ότι το μόνο που μετράει είναι ο εαυτός μας.

Το σωστό είναι να σκεφτόμαστε τον νου του νεκρού, το αιώνιο και γεμάτο έφεση πνεύμα του που συνεχίζει την ανηφορική του εξέλιξη και μας καλεί να το συντροφεύουμε σ’ αυτή τη μεγάλη περιπέτεια.


Βιβλιογραφία

• Μέσα από τις πύλες του θανάτου, Dion Fortune, εκδ. Ιάμβλιχος

• Θάνατος και υπερπέραν, Annie Besant, εκδ. Τετρακτύς

• Περί θανάτου, Γιώργος Σιέττος, εκδ. Altebaran

• Θεμελιώσεις εσωτερισμού, τόμ.1, Γ.Α. Πλάνας, εκδ. ΕΝΑ